یک نمونه مقایسه ای

ماجرایی فرضی که سوژه ای جذاب و عجیب دارد را به دو سبک هرم وارونه و پایان شگفت انگیز ارایه مي کنیم تا تأثیر شیوه نگارش را به طور عینی مشاهده کنیم :
تنظیم به سبک هرم وارونه :
«جورج» پسر 18 ماهه آقای «آرتور اسمیت»، شهردار بیرمنگام از یک حادثه عجیب جان سالم به در برد.
جورج در اتومبیل پدرش در بالای یک تپه نشسته بود که ناگهان در پی یک بازیگوشی، دنده اتومبیل را خلاص کرد، اتومبیل به پایان تپه سرازیر شد و به شدت به اتومبیل دیگری که در پایین تپه پارک شده بود، برخورد کرد.
خوشبختانه در این حادثه عجیب، هیچکس آسیب جدی ندید و فقط آقای اسمیت که در صندلی عقب اتومبیل خودش در حال خوردن ساندویچ بود، جراحت ناچیزی برداشت. ضمناً پلیس که کمی بعد به صحنه حادثه رسید، آقای اسمیت را مجبور به پرداخت غرامت کرد.
تنظیم با سبک پایان شگفت انگیز:
حالا همان خبر را به سبک پایان شگفت انگیز ارایه می کنیم و می بینیم که چقدر زنده تر و شیرین تر ارایه می شود، چون عملاً مناسب سبک پایان شگفت انگیز است:
پلیس تصمیم گرفت راننده جوانی را که باعث یک تصادف عجیب شده بود، مجازات نکند.
«جورج»، پسر «آرتور اسمیت»، شهردار بیرمنگام، پشت فرمان اتومبیل پدرش که بر بالای تپه ای پارک شده بود، نشسته بود، او بی آنکه قصد قبلی داشته باشد، دنده اتومبیل خاموش را خلاص کرد و قبل از آنکه فرصت هیچ واکنشی پدید آید، اتومبیل از تپه سرازیر شد و با ماشین دیگری که در پایین تپه پارک شده بود به شدت برخورد کرد.
خوشبختانه در این حادثه عجیب، هیچکس آسیب جدی ندید و فقط آقای «اسمیت» که در صندلی عقب اتومبیل مشغول خوردن ساندویچ بود، جراحت مختصری دید. پلیس فقط به یک دلیل با این راننده جوان برخورد نکرد: او 18 ماهه بود!
ماجرا در شیوه هرم وارونه به وضوح قربانی شده است و جذابیت چندانی ندارد اما در شیوه پایان شگفت انگیز تبدیل به مطلبی خواندنی و جذاب شده است.